Waar komen bonen vandaan?
De gewone boon, oorspronkelijk afkomstig uit Klein-Azië, behoort tot de Fabaceae-familie en heeft een rechtopstaande kruidachtige stengel, weinig vertakt en tot 1 meter hoog. De vrucht is een grote afgeplatte peulvrucht, tot 30 centimeter lang, die deze smakelijke niervormige zaden bevat, variërend in grootte en kleur afhankelijk van de variëteit.
De meest geteelde en wijdverspreide variëteiten op de markt zijn: „Superaguadulce“, met grote geelgroene zaden; „Aguadulce supersimonia“, met zeer lange en flexibele peulen; „Reina mora“, met paarse zaden; en „Baggiana“, zeer wijdverspreid in Zuid-Italië.

Een van de oudste peulvruchten in Europa, na linzen, werd de boon veel gegeten door zowel de Grieken als de Romeinen. Interessant feit: Aristoteles raadde het gebruik ervan aan, terwijl Pythagoras, de eerste prominente vegetariër van de westerse cultuur, het zijn discipelen verbood. Dit komt omdat de donkere vlekken van de bloesems van de tuinboon beschouwd werden als symbolen voor de aanwezigheid van de zielen van de doden, en dus als een teken van de hel.
Eigenschappen van bonen
Niet alleen lekker, maar ook een waar welzijnselixer. Deze zeldzame peulvruchten bevatten namelijk uitstekende hoeveelheden plantaardige vezels en eiwitten (kwalitatief beter dan bonen). Omdat ze weinig vet en veel water bevatten, zijn ze ook ideaal voor mensen die op hun figuur letten of een caloriearm dieet volgen (100 gram verse bonen leveren ongeveer 72 calorieën). Maar dat is niet alles: bonen zijn ook een uitstekende bron van minerale zouten, vooral ijzer, kalium, magnesium, koper en selenium, en vitaminen (vooral vitamine A, K en foliumzuur).
Voordelen van bonen
Dankzij hun kostbare voedingsstoffen bieden bonen een aantal belangrijke voordelen:
ze gaan bloedarmoede tegen. Bonen bevatten een goede hoeveelheid ijzer (ongeveer 1,55 mg per 100 gram), een essentieel mineraal voor de ondersteuning van de goede werking van het lichaam en het immuunsysteem;
verwijderen afvalstoffen en toxines. Het hoge gehalte aan plantaardige vezels en water helpt de darmmotiliteit en ondersteunt de nierfunctie. Om deze redenen zijn bonen echte bondgenoten in het geval van constipatie of het vasthouden van water;
Het voordeel is altijd de plantaardige vezel, waar bonen rijk aan zijn. Deze kostbare voedingsstoffen ondersteunen de cardiovasculaire gezondheid en stabiliseren het cholesterolgehalte in het bloed. Ze zouden vooral effectief zijn in het verlagen van LDL-cholesterol, in het voorkomen van pathologieën zoals hartaanvallen en beroertes;
diabetes te voorkomen. De aanwezigheid van magnesium en, raad eens, vezels helpt de bloedsuikerspiegel te stabiliseren. De consumptie van bonen wordt daarom aanbevolen bij diabetes of hyperglykemie;
de botten te beschermen. Calcium en mangaan, de laatste essentieel voor het ondersteunen van de functie van het zenuwstelsel, het endocriene systeem en het immuunsysteem, beschermen ons skelet en voorkomen artritis en osteoporose;
helpen de hersenen. Bonen, vooral onrijpe, bevatten levodopa, een voorloper van bepaalde stoffen die aanwezig zijn in de hersenen en essentieel zijn voor de gezondheid van het neurologische systeem (dezelfde stof is aanwezig als actief ingrediënt in de belangrijkste medicijnen die worden gebruikt voor de behandeling van de ziekte van Parkinson);
een uitstekende bron van eiwitten. 100 gram verse bonen bevat ongeveer 5,2 gram eiwitten. Hiervan is ongeveer 30% rijk aan lysine, een essentieel aminozuur dat belangrijk is voor het functioneren van het menselijk lichaam;
ideaal voor de lijn. Bonen zijn rijk aan water en arm aan vet en koolhydraten, waardoor ze absoluut geschikt zijn voor wie een gezond dieet volgt of probeert af te vallen. In combinatie met een portie rijst of een andere graansoort, bij voorkeur volkoren, krijg je een complete en uitgebalanceerde maaltijd.

Contra-indicaties
Iedereen die lijdt aan favisme, een erfelijke ziekte die de productie remt van een enzym dat nodig is om de negatieve effecten van bepaalde stoffen in deze peulvruchten te neutraliseren, moet het eten ervan absoluut vermijden.
Gebruik in de keuken
Verse lentebonen, mals en erg zoet, kunnen rauw worden gegeten in combinatie met brood, salami of kaas; ze kunnen de hele zomer door altijd vers worden gegeten, maar gekookt.
Gedroogde bonen daarentegen moeten natuurlijk worden gekookt en van tevoren in water worden geweekt (16-18 uur voor bonen met vlies, ongeveer 8 uur voor bonen zonder vlies). Zowel verse als gedroogde peulvruchten kunnen worden gebruikt om macco te maken, een beroemde soep die typisch is voor de Siciliaanse traditie (er zijn ook versies uit andere regio’s in Zuid-Italië). Macco, een directe afstammeling van puls fabata , een van de vele polenta die door het Romeinse plebs werd gegeten, was het voedsel van boeren die op het land werkten.

Een ander eenvoudig en rustiek gerecht is typisch voor de Apulische keuken: bonen en witlof. In deze bereiding wordt de zoete en karakteristieke smaak van tuinbonen prachtig gecombineerd met de sterke en bittere smaak van witlof. Voor een gegarandeerd resultaat. Wil je iets versers en lekkerders? Probeer dan deze pasta: slechts een paar ingrediënten om al het goede van het seizoen op tafel te brengen.